Natafelen met Redmer | Voor heel even kunnen we alles vergeten
De derby dus. Zwaar overschaduwd door de gezondheidsklachten van Henk de Jong en lichtelijk overdonderd door de knallende exercities van de plaatselijke Explosieven Opruimingsdienst voorafgaand aan de wedstrijd. Maar gelukkig was er de allesoverrompellende beginfase van de wedstrijd waarin alle gebeurtenissen allemaal net de goede kant op vielen.
In een wedstrijd die meer tumultueus was dan goed, waren wij niet de slechtste. De afgelopen weken hebben we enige ervaring opgedaan in het spelen met tien man. Nu speelden we ineens tégen tien man. Dat was even schrikken en bakten we dus ook best weinig van. De oplettende en minder oplettende kijker zagen beide dat de overtalsituatie niet echt tot uitdrukking kwam op het veld. Dat is een milde en diplomatiek geformuleerde constatering. Tegelijkertijd heb ik nooit gewanhoopt over een goede afloop.
Uiteindelijk werd het duel der giganten (en ja, dan heb ik het over de omvang van de beide spitsen) beslist door onze Grote Volendamse Reus. Drie maanden niet gescoord en nu eigenhandig Leeuwarden naar de Filistijnen helpen. Dan ben je een hele grote.
De wedstrijd zal voornamelijk de boeken ingaan als de rommelige wedstrijd met warrige arbitraire beslissingen en de opgeklopte opstootjes over niets. En dat boeit me lekker helemaal niks. Want wij wonnen van Cambuur en zij verloren van ons. Voor heel even kwamen de beste dingen in het leven even samen. Voor heel even kunnen we alles vergeten waar we al tijden over mopperen. Voor even zijn wij de allerbeste club van Friesland en omstreken. Heerlijk.
Tien keer mis en tien keer raak. Hoewel dat er eigenlijk ook niet toe doet. Want wij zijn de beste.
Tien keer mis:
- Geen publiek bij wat voor ons de derby der derby’s is. Dat zijn nooit de beste omstandigheden. Zelfs niet wanneer ze ons zelfs nog een stuk beter uitkomen dan de tegenstander.
- Hij was raak, maar het was een van de allerslechtst genomen penalty’s die ik ooit heb gezien. Genomen op de manier waarop mijn motorisch gemankeerde en zwaar ongeïnteresseerde buurman van drieënzeventig de bal terugtrapt uit zijn tuin wanneer mijn zoon de bal weer eens over de de beukenhaag heeft gejakkerd.
- Er staat een kerel van vier meter drieënzestig in de aanval bij Cambuur. Iemand heeft gedacht: ‘Weet je wat, die laten we lekker miet rust bij spelhervattingen.’ Apart.
- En dan ook nog die ellende van de vader van Lucas Woudenberg. Je zou bijna denken dat er een groot vooropgezet plan van boven was om deze derby over alles behalve voetbal te laten gaan. Gecondoleerd, Lucas…
- Ik vond Makkelie ook echt niet briljant fluiten, maar zo erg als velen het deden voorkomen op Twitter was het ook weer niet. Al was het natuurlijk gewoon een penalty voor Cambuur. Zo is het ook.
- In de negenentachtigste minuut werd er voor het eerst pressie uitgeoefend zoals dat vanaf de vijftiende minuut al had gemoeten. Waarom, waarom, waarom?
- Opstootjes…
- Het interview met Schouten na afloop was hilarisch. Hij vond alles wat ik niet vond, zag alles wat ik niet zag en zat vol ongefundeerde en emotioneel geraaskal. Hij zag een matige scheids, ik hoorde een waardeloze verliezer.
- Kleine noot voor eenieder die nu denkt dat Cambuur volstrekt inferieur is aan Heerenveen: ze staan nog boven ons.
- Uit principe laat ik punt tien leeg. Gewoon. Omdat we gewonnen hebben.
Tien keer raak:
- De club deed er in aanloop naar de wedstrijd alles aan om de beleving er toch een beetje in te gooien. Prachtige filmpjes op alle socials. Wie nog niet in de stemming was, was het na het zien van die beelden wel.
- Doke being Doke. Held van de Friese natie.
- Ik schijn in een podcast eens iets te uitbundig de loftrompet te hebben gestoken over Anthony Musaba. Dat begreep ik zelf de afgelopen paar wedstrijden ook niet helemaal meer, maar nu wel weer even. Hij was als enige echt van plan er iets van te maken en was lekker dreigend. Geen idee waarom hij twee keer gewisseld werd in één wedstrijd.
- Sommige dingen die mis gaan, mogen gewoon echt niet mis gaan. Kaatsjes, passjes, loopjes, inzetjes. Ik heb me gewoon weer aan wat simpele gingen gestoord.
- Van Beek, jongen. Was weer zo’n beetje de enige van wie je weet dat je er minder van zou worden wanneer hij er niet bij is. Stiekem te goed voor ons, maar dat vertellen we lekker niemand.
- Henk scoort er twee. De afgelopen weken hebben we hem afgerekend op wat hij niet of verkeerd deed. Dan verdient hij nu de credits voor wat hij wel deed: scoren. GVR.
- Soms moet je een beetje mazzel hebben. Dat hadden we en daar mag je dan ook best even blij mee zijn.
- Misschien was deze wedstrijd wel precies wat we nodig hadden. We zijn geen seconde echt heel erg in de problemen geweest, winnen ‘de belangrijkste wedstrijd van het jaar en vieren, ondanks een harde lockdown, een fantastisch feest met elkaar bij terugkomst van de bus bij het stadion.
- Ik proefde verbetenheid en fanatisme. Met name na afloop, zoals in de interviews met de Veermannetjes. Is dat niet precies wat we zo misten? Dit volhouden en vasthouden, blikstjinder.
- Ondertussen zijn we al zes wedstrijden ongeslagen, staan we in het linkerrijtje, zitten we nog in de beker en kunnen we, puntentechnisch gezien, nog makkelijk kampioen worden. Prima seizoen. All to play for.
Redmer Wijnsma
Foto: sc Heerenveen